ΑΔΕΙΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ

Με άδεια μπουκάλια στο χρώμα της θλίψης σου,

μετράω απόψε τη ζωή μου.

Ένα ακόμη αλκοόλ σ’ εκλιπαρώ

ν’ απαλύνω του φόβου μου τη φρίκη,

μες στων ματιών σου τους φθαρμένους κύκλους.

Δε σε θυμάμαι απ’ το χθες μου.

Πού ήσουν τόσα χρόνια, απορώ.

Χαράσσω ξανά απόψε τη μοίρα μου

με νύχια φαγωμένα από έναν άλλο εαυτό,

με άδεια χέρια το γυρισμό γυρεύω.

Θα φύγω το βράδυ μακριά σου,

θα σ’ αγαπήσω για άλλη μια φορά,

στ’ αυτιά μου θ’ αντηχεί η φωνή σου,

θα σ’ αγαπήσω για πρώτη φορά.